Uitstelgedrag, wie kent het niet?

Het is zo herkenbaar, toch? Dat korte termijn geluksgevoel dat je krijgt als je jezelf afleidt en wat leuks gaat doen in plaats van dat klusje waar je tegenop ziet. Je maakt jezelf wijs dat je het verdient, dat je recht hebt op ontspanning en dat je een vrij mens bent die zelf wel bepaalt wat en wanneer je iets doet.

Maar euh, dat uitstellen, hè, dat heeft ook z’n vervelende bijwerkingen. Bijvoorbeeld zo’n knagend gevoel dat je eigenlijk gewoon aan de slag hoort te zijn. Of een onrustig hoofd van alles wat erin blijft doordraaien omdat je nog iets van jezelf verwacht. Herken je het een beetje?

Kon ik het maar uitstellen

Een paar jaar terug ging ik spreken voor een grote groep mensen. Nou sprak ik wel vaker, en ook voor grotere groepen, maar dit was met zo’n 120 deelnemers voor mij destijds toch wel even andere koek. En het was niet alleen een grote groep, maar ze bestond ook nog eens uit een select gezelschap van wethouders, burgemeesters en andere vooraanstaande personen.

Op weg daar naartoe, waar ik notabene voor uitgenodigd was, gooide ik mezelf van de ene stressbui in de andere. Wie was ik om zo’n select gezelschap iets te vertellen? Wat kon ik hen vertellen en kon ik hen überhaupt wel iets zinvols en waardevols meegeven? En hoe moest ik zo’n grote groep aandachtig houden? Zouden ze me wel serieus nemen? Of zouden ze me weghonen?

Ik heb een lekke band!

Dus ik verzon van alles om maar niet te hoeven komen opdagen, zoals; “Ik heb een lekke band, ik kan niet op tijd bij jullie zijn.”. Nog veel meer onheuse gedachten namen in wervelstorm bezit van mijn zinnen. In totale onontkoombare overgave dat ik een Flater-figuur zou slaan, beruste ik in mijn lot en reed naar het event.

Uiteindelijk ging het supergoed. De mensen waren geroerd door mijn verhaal en ik werd bedankt met een staande ovatie. Wauw, dat had ik niet verwacht! Dankbaar en voldaan, weliswaar met een flinke spanningshoofdpijn, reed ik terug naar huis.

Weerstand is angst

Onderweg overdacht ik mijn weerstand. Het was pure angst natuurlijk. Ongeacht de situatie, persoon waar je mee moet dealen of ding dat je hebt te doen; voel je weerstand, dan ben je bang. En dus is het veel simpeler om wat anders te gaan doen, je hoofd in het zand te steken en hopen dat ‘het’ weggaat of overwaait.

Uitstellen en uitstelgedrag zie je meestal bij dingen zijn waar je tegenop ziet. Als je weerstand voelt tegen een situatie, iets of iemand. Bijvoorbeeld als je op een podium zou moeten gaan staan zoals in mijn voorbeeld, een mail wilt sturen naar je lijst, of een klant gaat bellen.

Weerstand en angst zijn dus dé grote boosdoeners als het gaat om uitstellen. Maar daaronder zit een verborgen, soms zelfs onbewust, palet van overtuigingen. Overtuigingen die, vaker wel dan niet, gebaseerd zijn op een idee-fixe die de weerstand oproepen.

Idee-fixe: waanidee (waarvan je je niet kunt ontdoen), dwangvoorstelling, allesoverheersende gedachte.

Uitstellen is een gevolg van weerstand gebaseerd op een allesoverheersend waanidee. Uitstelgedrag zie je als we het moeilijk vinden om keuzes te maken (want ja, laten we wel zijn, kiezen voor A is B niet hebben). Dus dan wachten we gewoon nog maar even. Of als het helemaal perfect moet zijn, dan tweaken en peuteren we net zolang door tot het momentum voorbij is. En dan is het nóg niet goed genoeg! Damn! (van dattum, hè! 🙂 )

Twijfel en onzekerheid spelen vaak ook mee bij uitstellen. De gedachte dat jij niet kunt wat anderen ogenschijnlijk zo simpel afgaat. Dat lukt jou nooit, dus kun je maar beter wat anders gaan doen. Onzekerheid loopt hand in hand met twijfel; wie zit er nou op jou te wachten, weet je wel zeker dat je op de goede weg bent, kun je het wel? Waanideeën waarvan je je niet kunt ontdoen!

Een andere overtuiging die uitstelgedrag in de hand speelt is het het idee-fixe dat je te weinig weet. Dat je onvoldoende kennis hebt en dus geen recht van spreken. (onzin natuurlijk, maar hé, het is een waanidee hè!) Of dat je maar beter niet je hoofd boven het maaiveld kunt uitsteken want dan wordt het eraf gehakt. Dus lekker onzichtbaar blijven, toch maar niet die mailing versturen of jezelf vooral niet tonen op Facebook en onzichtbaar blijven.

Allemaal idee-fixen die je niet verder helpen. Idee-fixen maar er wel voor zorgen dat je niet doet wat je moet doen. Stappen niet zet die je diep van binnen wel wilt zetten of ervoor zorgen dat je helemaal afhaakt en je droom aan de spreekwoordelijke wilgen hangt.

Onbewuste en verborgen overtuigingen

Afrekenen met uitstelgedrag is belangrijk. Uitstelgedrag geeft een korte termijn geluksgevoel maar ook knagende gevoelens, een onrustig hoofd en stress. Door je weerstand heen gaan geeft een korte termijn angst ‘ik wil liever wat anders doen’ maar uiteindelijk veel meer voldoening. Maar goed, dat is natuurlijk makkelijk gezegd en misschien wel wat minder makkelijk gedaan.

Ieder mens heeft verborgen en onbewuste overtuigingen. Vaak zijn ze zo verborgen dat we ons er niet eens bewust van zijn. Het gebeurt vaak dat mijn klanten tijdens een eerste kennismaking met hun overtuigingen volledig in de ontkenning gaan. En dat is ook logisch, want diezelfde overtuigingen helpen je ook om door het leven van alle dag te komen. Deze (on)bewuste overtuigingen worden ook je drijfveren of copingstyle genoemd. En het is essentieel om ze te doorgronden wil je bepaald gedrag zoals uitstellen de deur wijzen.

Idee-fixen maken dat mensen veelal iedere enge situatie hetzelfde benaderen; door uit te stellen. Oh jee, een mailing sturen of een aanbod doen (Kan ik nog wat anders doen voor ik eraan begin?). Spreken voor een groep (Kan ik wel op die datum? Nee hè, goh wat jammer!).

Als ras-uitsteller (ja, niks menselijks is mij vreemd 😉 ) heeft het mij enorm geholpen om me voortdurend af te vragen wat mijn angst is als ik echt ergens tegen aanhikte of het niet aandurfde.

Vragen die uitstelgedrag helpen oplossen en je copingstyle blootlegt

• Waar ben ik bang voor (wat maakt dat ik uitstel)?
  (Ben je bang dat je onvoldoende weet, dat je opvalt of niet serieus genomen wordt? Of iets anders?)
• Is die gedachte gebaseerd op ervaringen en werkelijkheid of een idee-fixe?
  (Dus is het een feit, een vaststaand gegeven of iets wat zich in jouw hoofd afspeelt?)
• Wat zou ik kunnen bereiken of voorkomen als ik het wel nú doe?
  (Uitstellen kan voor vervelende verrassingen zorgen; dat je opeens nog iets moet doen bijvoorbeeld)
• Wil ik nu een beetje afleiding en achteraf stress en spijt van mijn uitstelgedrag?

Door deze vragen te beantwoorden kweek je stuk je bij beetje nieuwe overtuigingen waardoor het steeds eenvoudiger wordt om af te rekenen met je uitstelgedrag.

Reken af met je uitstelgedrag, en ga voor je dromen!

Michael

Ook last van uitstelgedrag? Ben je geholpen met mijn manier, of heb jij een andere manier gevonden? Of heb je misschien andere overtuigingen die je tegenhouden? Laat gerust je hieronder reactie achter, ik hoor graag van je!  Vind je dit artikel leuk of behulpzaam, deel het dan gerust op Facebook of zo.

Meld je ook aan voor mijn gratis tips die je 2 wekelijks ontvangt via mijn nieuwsbrief.

Vele honderden ondernemers gingen je voor. Zij plukken iedere 2 weken de vruchten van hun aanmelding in de vorm van praktische tips, blogs over mindset en af en toe een hele interessante aanbieding voor jouw als ondernemer.

{a308ar7813}

Meld je aan voor mijn nieuwsbrief met gratis tips en ontvang als bonus mijn nieuwste ebook